بیماری پارکینسون کتاب No Further a Mystery
بیماری پارکینسون کتاب No Further a Mystery
Blog Article
پیوند سلول بنیادی که با استفاده از اضافه کردن نورونهای مصرفکننده دوپامین در مغز انجام میشود.
زمانی که بیمار از این داروها استفاده کند، میتواند علائمش را کاهش دهد. اما هنگام قطع دارو، ممکن است علائم با شدت بیشتری ادامه پیدا کند. گاهی اوقات پزشک متخصص برای درمان بیماری پارکینسون، جراحی را هم در نظر میگیرد.
درباره نورولوژی
با گذشت زمان ، اثربخشی داروهای پارکینسون کاهش می یابد. در مرحله دیررس پارکینسون ، عوارض جانبی برخی داروها ممکن است از مزایای آن بیشتر باشد.
بر اساس تحقیقات زیادی که انجام شده است، با استفاده از سلولهای بنیادی میتوان برای درمان بیماری پارکینسون اقدام کرد. در این روش سلولهای بنیادی به طور مستقیم به قسمتهای آسیب دیده ی مغز وارد میشوند.
دارو: برای درمان این بیماری میتوان از داروهایی استفاده کرد که میزان دوپامین را در مغز افزایش میدهد. همچنین باید از داروهایی استفاده کرد که تاثیر زیادی روی مواد شیمیایی مغز دارند.
زوال عقل و روانپریشی دو مشکل روانی جدی هستند که معمولا بُروز آنها به زمان نیاز دارد. روانپریشی وضعیتی جدی است که در آن فرد چیزهایی میبیند یا میشنود که در آنجا نیست و به چیزهایی اعتقاد دارد که در دنیای واقعی وجود ندارند.
در حالی که هیچ علت فیزیولوژی بیماری پارکینسون شناخته شده ای وجود ندارد ، تحقیقات نشان داده اند که در گروه هایی از افراد، احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری وجود دارد ، که این گروه ها شامل موارد زیر است:
مداخلات جراحی مختص افرادی است که به دارو ، درمان و تغییر شیوه زندگی پاسخ نمی دهند.
جنسیت : تحقیقات نشان دهنده ابتلای بیشتر مردها به بیماری پارکینسون نسبت به خانم ها می باشد زیرا هورمون های استروژنی که در بدن زنان موجود است از سلول های عصبی آن ها محافظت می کند.
اکثر افراد مبتلا به بیماری پارکینسون علائم غیرحرکتی را نیز تجربه خواهند کرد.
ایجاد لرزش یا در اصطلاح پزشکی ترمور ، در بدن حتی در هنگام استراحت
برخی از بیماران نیز یبوست را عامل آزردگی خود می دانند. برخی رعشه دائمی دستها را دلیل آزردگی خود از این بیماری عنوان می کنند. لذا متناسب با نگرانی های بیمار ، برنامه درمانی مناسب ارائه می گردد.
با استفاده از تحرکاتی که انجام میشود، میتوان علائم این بیماری را تا حد زیادی کاهش داد.